می خواهم با خدا حرف بزنم...

می خواهم بگویمش از باران...

و از تنهایی قطراتش...

قطراتی که به امید دریا ، به تنهایی آسمان را طی میکنند...

قطراتی که تمام زیبایی شب بارانی را با تنهاییشان رقم می زنند ...

نمی دانم زیبایی شب بارانی از تنهایی قطرات است یا از تاریکی شب...

اما می دانم باران زیباترین نماهنگ تنهاییست ...

می دانی ای خدا ...

هر گاه رو به آسمان کردم دیدم تو در تنهاییت هیچگاه تنها نمانده ای...

چرا که همواره بوده اند انسانهایی تنها که تنهاییت را پر کنند...

نمی دانم ای خدا

تا به حال از آسمان به من نگاه کرده ای که چگونه در این شلوغی آفرنشت تنها مانده ام...

و همواره من را به امید تو تنها گذاشته اند ...

ای خدا بیدارم مکن که حرفها بسیار دارم...